Σήμερα είναι μια μέρα άδεια...άδεια από αίσθημα, από συναίσθημα, από χαμόγελο
Σήμερα είπα να θυμηθώ τη παλιά μου γλώσσα
Σήμερα είπα να γράψω σε μένα, σ'ένα παλιό εαυτό που άρχισα να ξαναβρίσκω,
έστω και με τη δυσκολία ενός πληκτρολογίου που σχεδόν ποτέ ελληνικά δε γράφει!
Θέλω να πω πολλά με μια φωναχτή σιωπή, κι αν μ'ακούσεις μη φοβηθείς, γλυκιά μου αγάπη
καλησπέρα!
1 comment:
σαν από σύμπτωση πέρασα απ'εδώ απόψε. Ίσως γιατί η διαίσθηση μου μυρίστηκε την ελληνική γραφή σου. Χαίρομαι που σε διαβάζω στη γλώσσα που νομίζω πως σου ταιριάζει περισσότερο.
Δεν ξέρω γιατί η μέρα σου είναι άδεια. Συμβαίνει πολλές φορές σε όλους. Περπάτησε σ αυτήν. Ίσως έχει να σου μαρτυρήσει κάτι αυτή η σιωπή. Ίσως να κι εσύ να έχεις κάτι να της πεις.
Οι άδειες μέρες είναι αυτές που φέρνουν κοντά στο συναίσθημα μας.Κάνε μια βουτιά στη θάλασσα σου λοιπόν. Η υγρασία της ψυχής είναι μαρτυριάρα. Όλα τα λέει. Κοφτά πολλές φορές. Κάθετα. Μα έτσι περπατάνε οι αλήθειες μας. Στην κάθετη διαδρομή της σκέψης μας.
Χαμογελάς το ξέρω. Μάλλον θα φαντάζεσαι πως επέστρεψα ξανά στα τετράδια μου. Και είναι αλήθεια. Εδώ είμαι. Γράφω!...και μ'αρέσει!
φιλιά πολλά...
Post a Comment