ένα χρόνο αργότερα

Τι να πω...πολλές εκπλήξεις η ζωή...
μια τετοια μου φύλαγε ο εαυτός μου,
μια τέτοια...
Αναρωτιέμαι τι άλλο θα ανακαλύψω για μένα. Από τότε που έχασα τη μάνα μου, φοβάμαι να κατακτήσω τη ζωή. Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω. 'Εχω ξεχάσει ποια είμαι. Ταξίδεψα τόσο μακριά για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ να είμαι μακριά απ'την "αυλή." Εκείνη την αυλή γεμάτη με χαμόγελα, δάκρια, φωνές, γιασεμιά και φούλια... Ανακάλυψα στο ταξίδι μου πως μπορώ να μείνω μακριά τους. Μερικές φορές νιώθω λίγη μοναξιά... λίγο που το σπίτι μου φαίνεται πιο μεγάλο όταν δεν είσαι 'δω... λίγο που ακόμα συνηθίζω στην ιδέα πως "πάω δίπλα για καφέ" είναι μια φράση αποκλείστικα χρησιμοποιούμενη στη Λιπέρτη! Είναι λίγο που ψιλοφοβάμαι τον "έγγαμο βίο." Και είναι που εδώ κι ένα χρόνο οι ερωτήσεις μου έχουν μείνει αναπάντητες!
Σ'αγαπώ, ζωή μου...σ'αγαπώ...
Αγαπώ το χαμόγελο σου και το χιούμορ σου.
Αγαπώ την επιθυμία σου να βοηθήσεις τον κόσμο να ζήσει μια καλύτερη ζωή.
Αγαπώ τη φιλοδοξία σου...με φοβίζει η φιλοδοξία σου...μ'αναγκάζει να είμαι ανεξάρτητη και αύτοφωτη! Αλλά, έτσι δεν ήμουν πάντα; Έτσι ήμουν....επέλεγα να είμαι μ' ανθρώπους...επιλέγω να είμαι μαζί σου!
Η μάνα μου πάντα ήταν βράχος. Πάντα στήριζε τον άντρα της. Πάντα έμενε λίγο πίσω κι απολάμβανε το θέαμα και το "ευχαριστώ" του άντρα της!
Έμαθε από νωρίς να μας φροντίζει χωρίς να εξαρτάται από κανένα. Πάντα είχε τη γιαγιά (τη γιαγιά που ήρθε στ'όνειρό μου χθες βράδυ να μου πει καλησπέρα!). Αλλά ήτανε πάντα αυτόφωτη κι ανεξάρτητη, γι'αυτό της ήταν τόσο δύσκολο όταν δεν μπορούσε να φροντίζει τον εαυτό της.
Ένα χρόνο αργότερα μου λείπει όσο ποτέ. Ένα χρόνο αργότερα, η ζωή συνεχίζεται χώρις αυτήν. Ένα χρόνο αργότερα παλεύω να βρω τον εαυτό μου. Τον εαυτό που η μάνα μου διαμόρφωσε, αυτόν που την έκανε περήφανη, αυτόν που ο σύντροφος μου ερωτεύτηκε!
Αυτόν που πρέπει να εμπιστευτώ ξανά!
Ένα χρόνο αργότερα...το χρωστώ σε μένα, μα και σε σένα!

Καινούρια ενέργεια, ανανεωμένη πίστη...τελικά ποιος είπε ότι οι καβγάδες σε καλό δε βγαίνουν;